Dün akşam bir rezilliği seyrettik.

Kahramanmaraşspor- Karşıyaka müsabakası içerisinde…

Kahramanmaraşspor ligin zemininde yer alırken bir umut olabilir mi demiştik…

Maalesef Takımda eksikler had safhada.

İlk yarıda bazı futbolcuların sahadaki varlığı da bir eksiklik…

Üstüne üstlük sahada güvenilmez bir hakem de var.

Ve ilk yarı 0-3 sonuç Karşıyaka…

Bu olumsuz şartlar altında ikinci yarıda direniş teorisi hayata geçirildi Kahramanmaraşspor açısından…

Karşıyaka da geçildi, hakem de. "En iyi atışı yaparsan hayatla barışırsın!"

Ve Serkan’ı golü harikaydı.

Futbolda “Yakaladın mı atacaksın.

Karşıyaka da bunu yaptı ve 4’ledi gitti.

Bizde yakamızı toplayamadık.

 Kısacası iki yakamız bir araya gelmedi.

Ben sezon başından bu yana dedim ve derimde…

Bu futbolla bu iş yürümez diye…

İstediğin kadar iyi oyna gol olmadıktan sonra…

AVaraj takımı olmayalım dedim dinlemediler.

Kapasite bu dedim dinlemediler…

Onlar konuştu biz dinledik…

Nijeryalı dediler sustuk.

Yerli dediler sustuk.

Bomba gibi geliyoruz dediler sustuk.

Ama susa susa maalesef rezil olduk.

Futbolun dört gerçeği vardır.
Ruh, disiplin, emek ve taraftar. ..

Bu gerçekler dün gece 12 Şubat stadyumunda sadece 1’i mevcuttu.

Omuz omuza verip, bir beraberlikle yeşeren umutlarla kayıplardan sonra yeniden örgütlenmek gibi.

Taraftar aynen şunu ifade etti, Ligin sonuna kadar lider kalmayı isteyen Taraftar duruşu…

Ne tarafından bakacağız futbola? Anlayamaz olduk.

 Kişiye özel nefret tarafından mı?

Saha içi ahlaksızlığın her yanını teşhir ederek mi?

Zalimliğin kimlik kontrolünü yapmanın da, ahlaksızlığa dahil olduğunu hesaba katarak mı?

Sahada bu tür davranışlar halt safada yer aldı.

Önce alkışlandı Kahramanmaraş, sonra her futbolcu isminde “Burada” denildi, maçın sonuna doğru istifa sesleri…

Önce yönetime serzenişte bulunuldu…

Sonra Orhan Hoca’ya…

Bilmem artık sıra kimde…

Kalın Sağlıcakla…

Konuk Yazar:İlker YİYEN