Bir şehir düşünün üç milyon nüfusu olan…

Ve bu şehirde kendi memleketlerinin takımlarını tutan…

 Takımı için gözyaşı döken…

 Belki de çoğu zaman maça gitti diye babasından dayak yiyen

Takımı yenildiğinde o haftası zehir olan taraftarlar düşünün.

Bir de takım düşünün adı Kahramanmaraşspor olan.

Renklerine kurban olduğumuz, Surlar üzerinde Aslan Olan armayı düşünün.

Birde çok sevdiğimiz takımımızın içini dolduranları düşünün.

Teknik direktörünü, yardımcılarını, yöneticilerini ve futbolcularını...

Bir tarafta sonsuz ve karşılıksız bir sevgi hatta tutku.

Hafta sonunda hafızalardan silinmeyecek bir mağlubiyet aldık.

Bu sene bu farklı mağlubiyetlere alıştık.

Mersinden Yediğimiz 4, İstanbul BBŞ’den yediğimiz 3, Denizli den yediğimiz 2, Ordu’dan yediğimiz 3 gol ve diğerleri...

Biz hangi maçta bu saydığımız rakamları kendi takımımız için söyleyebildik.

Maalesef Tavşanlı haricinde hiçbir maçta atamadık bu kadar golü…

Peki her galibiyetten sonra kendisine pay çıkaran ve galibiyetlerde kendi paylarının olduğunu beyan eden yöneticilerimiz alınan mağlubiyetlerde de kendilerini sorumlu tutabilecekler mi?

Adana Demirspor mağlubiyeti ile yıkılan taraftara söz geçire bilecekler mi?

Kahramanmaraşspor futbol takımında görev yapan futbolculara asla kızmıyorum.

Zaten Kızmak için bir neden yok.

Futbolculukları ve kapasiteleri maalesef bu kadar.

Bu yüzden kimse de kızmasın.

Sadece acıyın çünkü acınacak haldeler.

Acınacak halde olanlara da kızılmaz.

Mağlubiyetlere alıştık.

Çünkü sıradan hale geldiler.

Eğer aksi bir durum olsaydı o zaman şaşırırdık.

Bir takım peş peşe bu kadar kötü hezimetler alır mı?

Evet, Zemindeyiz, işimiz çok zor.

Bundan sonra kümede kalmak için mücadele edersiniz.

Umarım kümede kalmayı başarırsınız.

Hakem hatalarına gelince Zaten Kahramanmaraş ne çekiyorsa hakemlerden çekiyor.

Belediyespor’da, Kahramanmaraşspor’da…

En son Adana Demir maçındaki elle oyuna topu sokma ile gelen golü…

Ne kadar sürecek bu bizim ezilip, büzülmemiz.

Nere ye kadar sürecek…

Bizi mağlup eden Yukarı Tırmanışa geçiyor.

Bizi ezmekle moral buluyor.

Yani Kısacası Averaj takımı olduk.

Diğer temsilcimiz Belediyespor ise kendi evinden Galibiyetle haftayı kapattı.

Eksiklere göre iyi iş çıkardı.

Özellikle ikinci yarıdaki oyun ile Galibiyeti aldılar.

Taraftar Adana’daki Moral bozukluğunu Kahramanmaraş’ta düzelttiler.

Bu hafta geçen Hafta’nın Protestosuna ilave vardı.

Emniyeti Protesto eden Taraftarlar bu haftada aynı tepkiyi gösterdiler.

Polis çekilmeden Takıma destek vermediler.

Haklılardı da…

Adana Demir Taraftarı Ezeli bir Taraftar.

Türkiye’de Şimşekler Belirli bir Grup…

Stadyumlarına bakıldığında ise Güvenlik Kahramanmaraş’ın 3’te 1’i…

Bu durum karşısında verilen tepkiyi de saygıyla karşılamak gerekir.

Hoca meselesine gelince işler Vahim…

Recep Aydemir üzerine oynanan oyunlar moral bozucu…

Yılmaz Özlemin İstifası ise neticesiz.

Özlem maç sonrası Taraftarın Tepkisine karşılık Kulüp Müdürü Numan Polat ile devam etmeyeceğini beyan etti.

Adana’dan Kahramanmaraş’a Dönmeyeceğini Evine gideceğini ifadelerinde yer verdi.

Taraftarın Tepkisine sert Tepki ile eleştiride bulunan Özlem “Onlar kim ki bana Ana Avrat küfür edecek. Kendilerini ne sanıyorlar.  Ağzımı zorla bozduracaklar” tepkisi ise işin cabası…

Onlar bu takıma gecesini gündüzünü katan bir avuçta olsa Kahramanmaraş Sevdalıları…

Senin onlara vereceğin galibiyet onları mutlu, mağlubiyet ise sitem dolusu sözler kazandırır.

Ha tabi ki futbolcu oynamıyorsa sen çıkıp oynamayacaksın ama onlara yön verecek olan kişi de sensin…

Taraftarlar değil, sana taraftarda yön veremez ama sen onların sözü ile istifa ediyorsun…

Bir  an önce şapkanı önüne koy ve düşün…

Onlar mı kazandı, sen mi?

Recep Hoca’ya gelince yerinde gözü olanlar hoca ve takımı yıpratmaya çalışıyor.

Bilmiyorlar ki bu takım Ne Hocaya nede bir başkasına kalacağını…

Kalın Sağlıcakla…

Konuk Yazar: İlker YİYEN